Dit verhaal is van — Daniël Mallien (27), Tilburg
Dit verhaal is afgenomen door — Sophie Kerkhof (24), Tilburg
Dit is Stefano. Hij is 22 jaar oud en komt uit Israël. Vandaag was hij onderweg om naar zijn school te gaan. Bij zijn school is een erg druk station waar duizenden scholieren dagelijks gebruik van maken. Zo ook vandaag stapte hij in de bus die hem elke dag naar school brengt.
Op het station aangekomen, stapt hij uit de bus. Het moment dat zijn schoenen het beton raken stopt er een kleiner busje vlak bij de bus die hem dagelijks naar school brengt.
Zodra het busje stopt is er een ongelofelijk harde knal te horen, en een enorme explosie te zien. Tientallen jongeren en scholieren raken gewond bij deze aanslag.
Stefano ligt nu met ernstige verwondingen in het ziekenhuis. Vol wanhoop, ongeloof en pijn kijkt hij naar zijn vriendin, terwijl zij hem nauwelijks durft aan te kijken.
Met haar ene vuist gebald van woede en haar andere hand troostend in de hand van haar vriend wendt ze haar blik af. Ze kan het niet aan zijn pijn te zien.
analyse
Wat gebeurt er? Een jongen is verbrand. Ik denk dat zijn vriendin of familielid bij hem is. In het ziekenhuis.
Wat zie je? Een jongen die ernstig verbrand is in zijn gezicht. Die naar een meisje kijkt. Maar het meisje kijkt de andere kant op. Ik zie een tafel met wat spulletjes.
Wat gebeurt er nog meer? Ik vind dat hij wanhopig kijkt. Ik heb het idee dat het meisje niet goed naar hem kan kijken. Dat ze daarom haar hoofd afwendt. Maar ze is we wel voor hem. Ze heeft zijn handje vast. Maar ze heeft wel haar hand in een vuistje.
Associaties Ramp. Pijn. Wanhoop. Boosheid. Verdriet.
